Aanleg van het eiland
De provincie heeft het zwerfsteneneiland Maarn tot 3e aardkundig monument in de provincie Utrecht benoemd. Hiermee wordt uitvoering gegeven aan een onderdeel van het Beleidsprogramma 1999 - 2003.
Stichting
Op 4 april 2003 is de stichting "Vrienden van het Zwerfsteneneiland" opgericht. De stichting heeft tot doel de belangen van aardkundige waarden in het algemeen en van het Aardkundig Monument "Zwerfsteneneiland" in het bijzonder te behartigen.
Kunst in wording dl 2
24 juli 2009 (terugblik)
Indertijd heb ik al eens aandacht besteed aan de kunstenares Ingrid Al die ik gastvrijheid heb verleend om in de inspirerende omgeving van ons zwerfsteneneiland een kunstwerk te maken (zie www.aardkundigewaarden.nl/zwerfsteneneiland/detailpagina.php?tuin_ID=145).
Een enkele keer konden gasten tijdens een rondleiding haar ook aan het werk zien. (zie: www.aardkundigewaarden.nl/zwerfsteneneiland/detailpagina.php?tuin_ID=151)
Het is wel leuk om nog eens het stuk serpentijn te laten zien waarmee ze is begonnen.
Net zoals vaak bij een onbewerkte zwerfsteen op het zwerfsteneneiland ziet het eindproduct er van uitverschillende zichtrichtingen telkens anders uit. In het volgende show ik het kunstwerk uit verschillende richtingen. In de volgende cursieve teksten staat een toelichting van de beeldhouwster Ingrid Al.
Zwerfbeeld
Hoe kun je spreken van gevoel als het gaat om stenen? Menig mens zal deze vraag zweverig of zwetserig vinden. Toch is het deze vraag die de basis vormt van het beeld dat ik mocht scheppen op het Zwerfsteneneiland te Maarn.
Een Nederlands mens die nu langer dan 12 maand 10-tallen kilometers rondtrekt zonder een eigen woonplek te bezitten, noemen we zwervend. Een steen uit Scandinavië die zo’n 150.000 jaar terug dankzij de draagkracht van ijs rondtrekt over 1000-en kilometers noemen we zwerfsteen. De zin van deze woorden is duidelijk, helder en logisch. Er komt geen gevoel aan te pas en weinig mysterie. Dat de dimensies verschillen, doet niets af aan de overeenkomsten. Als we echter betekenis willen geven aan de samenhang, de verbinding tussen deze feiten, volstaan de logica en het nuchtere verstand niet meer. Er treedt iets glibberigs binnen genoemd gevoel. Een reactie op dit voelen is spreken over toevalligheid. De zwervende mens en de zwerfsteen ontmoeten elkaar toevallig op deze plek in deze tijd. Daarmee zijn we lekker het niet weten kwijt en houden gevoelens erbuiten. Onze mentale controle is godzijdank weer totaal hersteld. De steen op onze maag is weg! De samenhang is duidelijk, helder en logisch. Het is toeval.
Ik kies een serpentijn steen van circa 50 kilo. Deze ga ik omvormen tot beeld met bijtels, hamer, rasp en schuurpapier. De serpentijn brengen we met kruiwagen naar een zwerfsteen met een mooie horizontale platte bovenkant. Uiterst geschikt voor de zandzak met serpentijn die er nu op ligt. De zwerfstenen zijn in kompasvorm georganiseerd. Op het noorden liggen de gidsgesteenten. Mijn werkzwerfsteen ligt pal op het westen. Als ik uitrust tussen het beeldhouwen door geniet ik van deze natuurlijke woon-werkplek. Als ik rondloop is er 1 steen op het noordoosten die mijn aandacht in het byzonder trekt. Het voelt alsof deze steen de rest ergens heen leidt. Ik hak, vijl, schuur en ervaar de rust en stilte hier. Soms waait het hard in grijs wolkenveld, soms straalt de zon. Eenmaal stuurde een aalscholver, zittend op de top van de electriciteitsmast, mij één van zijn veren cadeau. De veer is zacht en bruin. Ik zit in vrede op een zwerfsteen en drink mijn bruine thee uit een thermoskan.
Het kompas hier herinnert mij aan een cirkel zoals de Maya en andere Indianen volkeren gebruiken om de natuurlijke wereld te begrijpen en te eren. Het zogenaamde medicijnwiel. In hun beleving heeft iedere windrichting een specifieke kracht. De kracht van het westen betreft het dromen. De droom en het dagelijkse leven zijn verschillende dimensies die beiden van belang zijn voor een gezonde wereld. Zij zijn amper gescheiden. Het noordoosten vormt de kracht van de choreograaf. Het noorden is de plek van wijsheid. Alle vormen in de wereld zijn resonanties van elkaar – verbonden en toch uniek.
Na 2 maanden is mijn serpentijn gereed. De vorm is klaar. Het afronden d.w.z fijnschuren, polijsten en de sokkel-aanhechting volgen op een andere plek. Als het groenige Zwerfbeeld gepolijst is en op zijn lichtbeige sokkel staat, wil Na 2 maanden is mijn serpentijn gereed. De vorm is klaar. Het afronden d.w.z fijnschuren, polijsten en de sokkel-aanhechting volgen op een andere plek. Als het groenige Zwerfbeeld gepolijst is en op zijn lichtbeige sokkel staat, wil ik inzien wat de zwerfstenen mij deden voelen. Hun verhaal en mijn verhaal zijn samengevloeid in dit beeld. De vorm is 2-zijdig geworden. Aan de ene kant zie ik een fijnkorrelig gestileerd hoofd van een vrouw. Aan de andere kant zie ik een grofkorrelig hoofd van een dier. Het kan snuffelen, bijten en kijkt met 1 diepliggend oog rond. Natuur en mens verenigd in 1 hoofd.
Ik keer nu terug naar mijn zwerftocht op zoek naar een woonwerkplek in natuurlijke omgeving. Daar wil ik een nieuwe levenscyclus starten vanuit niet meer zwerven. De dans van dat bestaan klinkt als de muziek van steen en dier. Ik ben benieuwd naar wat mij zal toevallen.
Hartelijk dank aan de eeuwige stenen en de aardse mensen die mij toevielen hier in Maarn.
Ingrid Al
En hier nog eens de kunstenares die duidelijk in haar schik is met het eindproduct.
Afbeeldingen:
BOHO-team.
Ingrid Al (onbewerkte steen)
Rondleiding
De zanderij Maarn is per 22 november 2013 opengesteld. Het zwerfsteneneiland blijft alleen onder begeleiding van een gids van de Stichting Vrienden van het Zwerfsteneneiland te bezoeken. Op die manier hopen we onze waardevolle collectie te beschermen.
Lezingen
Groepen stellen het soms op prijs op een rustige locatie eerst wat meer over de achtergronden van het zwerfsteneneiland en de aardkundige waarden in de provincie Utrecht te horen.