Ballooerveld
15 november 2011
In de herfst zijn we van 8 tot 15 oktober (opnieuw) een weekje naar Drenthe geweest. Het weer zat deze keer eens niet mee. De eerste 4 dagen was het druilerig en donker weer. Daarom zijn er wat minder plaatjes van de uitstapjes als normaal. De honden waren mee.
Allereerst een compliment voor Staatsbosbeheer die het mogelijk gemaakt heeft om hier met een aangelijnde hond te lopen. Daar kunnen de groene organisaties voor veel van hun terreinen een voorbeeld aan nemen.
Heerlijk, de hond mag mee
De naam Ballooerveld kende ik overigens uit een artikel van Wim de Gans. Die maakt een vergelijking tussen de opbouw van vennetjes in dekzanddepressies (zie onderstaand plaatje) en pingoruines.
Een ven in een dekzanddepressie
Op de paden valt het al snel op dat we niet op de Utrechtse Heuvelrug lopen. Hier geen witte kwartsen en grijze kwartsieten, maar een overvloed aan rode kleuren, veelal graniet. Elders troffen we ook nog het glinsterende zand uit het Elsterien aan. We komen echter vandaag voor de historie in de vorm van celtic fields en karrensporen. Ondanks de kunstmatige, menselijke ontstaanswijzen zijn het geomorfologisch interessante fenomenen.
Veel rode steentjes op het pad
Dit informatiebord vestigt de aandacht op deze fenomenen en uiteraard ook op de grafheuvels.
Een informatiebord
Langs ons pad zien we al snel een langgerekte smalle laagte die een beetje lijkt op een dichtgegooide sloot. Als je er naar toe loopt zie je er meer liggen. Van het pad af zijn ze echter, door de evenwijdige ligging met het pad, wat moeilijker te herkennen.
Een langgerekte smalle laagte
Het is ook niet zo dat je in de begroeiing, bijvoorbeeld aan de groeiplaatsen van de heide, onmiddellijk een patroon herkent. In de verte ligt een heuveltje. De langwerpige laagten gaan niet over maar langs de heuvel.
Heuvel in zicht
De heuvel blijkt een grafheuvel van een paar honderd jaar voor Christus te zijn. Ik beklim de heuvel met de benodigde eerbied en heb een prima uitzicht. In de verte is de kerktoren van Rolde te zien. Er is een brede zone van die smalle laagten te zien die zich richten op de kerktoren van Rolde. Tweedimensionaal komt dat niet duidelijk over.
Zicht op de kerktoren van Rolde
Een telelens op de camera wil dan wel eens helpen. De voormalige karrensporen, want dat zijn het, komen er nu beter uit.
Nu met een telelens bekeken
Als je thuis rustig op je gemak op google earth kijkt dan weet je haast niet wat je ziet. Duidelijk zijn de honderden meters brede zones van tientallen karrensporen op de luchtfoto te zien.
De brede zone van karrensporen blijkt een onderdeel te zijn van een soort middeleeuwse snelweg tussen Groningen en Coevorden. Kerktorens en andere opvallende zaken in het landschap vormen de bakens waarop men koerste. De karrensporen waren ook weer aangrijpingspunten voor verstuivingen. Kuilen en verschillen in asbreedte waren aanleiding om telkens weer een ander parallel spoor te maken. Hoewel ik wel eens meer karrensporen gezien en herkend heb, vind ik die op het Ballooerveld wel de mooiste tot nu toe.
Zoals elders in Nederland was ook hier weer mijn ervaring dat celtic fields, tenzij ze gerestaureerd zijn, toch wel erg moeilijk herkenbaar zijn. Je weet dat ze er moeten zijn en daardoor zie je ook wel iets, maar zonder die kennis zou je er zondermeer voorbij lopen.
Prachtig luchtfotobeeld op google earth
Tja, bij het onderhouden van een dergelijk gebied behoren ook schapen. Je moet er niet aan denken dat dit gebied bebost zou raken. Bij het weggaan stonden de schapen ons nog net even uit te zwaaien.
Drentse heideschapen
Bronnen:
Afbeeldingen:
BOHO-team.
luchtfoto: Google earth
