Geotop Gunzenau, Hessen


De Bol


In het zuidwesten van de provincie Utrecht zijn in de uiterwaarden van de Lek enkele prachtige aardkundige fenomenen in de vorm van rivierduinen op een voormalig eiland en een getijdekreek te herkennen. De getijdekreek is prima van af de winterdijk te zien. Bij een bezoek aan de rivierduinen moet rekening gehouden worden met de hoogte van het rivierwater in verband met de begaanbaarheid van de strekdam. Prachtig zijn op deze foto ook de copeontginningen in de Lopikerwaard te zien, maar daar gaat het ons nu niet om.

> Lees meer

Geotop Gunzenau, Hessen

20 augustus 2012

In 1994 heb ik de term en het begrip aardkundige monumenten geintroduceerd om in het kader van het Europees Natuurbeschermingsjaar 1995 een europees logo te mogen voeren. Dat is gelukt. Er zijn echter meerdere begrippen die zulk soort fenomenen min of meer dekken. Zo heb je bijvoorbeeld de geologische monumenten. Dat zijn veelal groeves en je kunt stellen dat geologische monumenten ook aardkundige monumenten zijn, maar omgekeerd niet altijd. In Duitsland spreekt men over geotopen en daar wordt ook iets dergelijks mee bedoeld.

Tijdens een bezoek aan Hessen en Thueringen in 2012 leek het me wel leuk om eens een paar van die geotopen van dichtbij te bekijken en te zien hoe ze zijn ingericht etc.

Het viel nog niet mee om bezoekwaardige lokaties te vinden. Googelen op geologie Hessen etc leverde niet direct veel op. Snuffelen in de plaatjes op google earth kost zeer veel tijd, maar levert naast talloze zonsondergangen soms boeiende items op. (zie ook geotop Glasberg)




Ligging van de basaltgroeve bij Gunzenau (google earth)

De Vogelsberg in Hessen is een enorm uitgestrekt basaltgebied. Het is ca 19 miljoen jaar geleden(Tertiair, Mioceen) gevormd door een complex van verschillende lavastromen die hier indertijd door de aanwezige oudere afzettingen (onder andere Buntsandstein) heenbraken.

In dat enorme basaltcomplex van de Vogelsberg zijn in de loop der tijd veel groeves gemaakt om basalt te winnen. Vaak waren de groeves na enige tijd niet meer rendabel en zijn verlaten. Soms waren de zuilstucturen nog prachtig te zien. Dankzij de website vogelsberg-touristik.de kregen we grip op een aantal van die groeves. Ze staan op die site kort getypeerd, inclusief GPS gegevens en een typering van de toegankelijkheid.

Bij Gunzenau ligt een geotop die we bezochten. Hij is (zie google foto) eenvoudig te vinden als je vanuit de weg naar Gunzenau de eerste weg links naar het noordwesten neemt.




De basaltgroeve ligt in deze bult

Er zijn geen verbodsborden of iets dergelijks. Er zijn ook geen verwijsborden naar de groeve en in de groeve zijn ook geen toelichtende panelen. Verder ligt de groeve aan een zijpaadje in een bosje, dus je moet echt wel weten dat hij bestaat, anders kom je er niet.




De ingang van de groeve

In de groeve is het wel even schrikken, want hij is als een veelzijdige vuilstort in gebruik. Achter de vuilnis is een duidelijke zuilenstructuur zichtbaar. Ook bomen langs de rand belemmeren het zicht op de zuilenwand.




Vuilstort in de groeve

Als je even de vuilnis vergeet en kijkt wat er wel te zien is dan is het toch een leuke groeve. Het centrum van deze foto heb ik in een volgende foto nog eens wat ingezoomd.




Basaltzuilen

Deze geotop onderscheidt zich, volgens de korte typering op internet, doordat in de basaltzuilen (Basanit) vuistgrote olivijnknollen voorkomen. Dat is toch wel een heel verschil met de meeste basalt, waarin slechts kleine fragmentjes olivijn zichtbaar zijn.




Detail van vorige foto: olivijnknollen

Ook dit brok van een basaltzuil zit vol vuistgrote knollen.




Brok van een basaltzuil met olivijnknolllen

Altijd leuk omdat even van dichtbij te zien.




Detail van vorige foto

Dergelijke waarnemingen sporen wel aan om zelf ook nog eens goed naar de grond te kijken of er wat leuks ligt om mee te nemen.




Speuren op de grond

Er liggen genoeg stukken met olivijn om het thuisfront te laten zien hoe deze groeve eruit zag.




Een meegenomen steen

De steen wordt nog even van dichtbij bekeken.

Omdat ik nog nooit zulke grote olivijnknollen gezien had, vond ik het een zeer interessante groeve. Jammer dat er geen verwijs- of toelichtende borden waren, dat is toch een goede manier om goodwill voor de geotopen te kweken. Uiteraard is het gebruik als vuilstort ook geen aanbeveling.




Detail van de meegenomen steen

Bronnen:

Afbeeldingen:
BOHO-team.


Literatuur:
www.vogelsberg-touristik.de
Hoogendoorn, fotoalbum Duitsland 2012


Mijzen


De provincie Noord Holland heeft op 29 november 2007 haar 9e aardkundige monument benoemd. Dit keer was de polder Mijzen aan de beurt. Een indruk van de landschappelijke ligging van de polder Mijzen krijgen we door de eerste 2 geomorfologische kaartjes. De eerste kaart toont een doorsnede door de provincie Noord Holland. Van links naar rechts zien we de recent gevormde jonge duinen (gele kleuren) langs de kust. Meer het binnenland in ligt van noord nar zuid een hele rij steden. Dat is niet toevallig. Veelal zijn de oude kernen ontstaan op de oude strandwallen (lichtgele kleur) die duizenden jaren geleden (vanaf ca . 4300 v. C.) onze kust markeerden. Veel is daar niet van te zien op de kaart, omdat ze onder de bebouwing liggen. Meer naar het oosten lagen in die tijd zeekleiafzettingen aan het oppervlak. Daarop vormde zich in de loop der tijd dikke veenpakketten.

We zin daar nu een afwisseling van blauwe en paarse kleuren op de geomorfologische kaart. De lichtblauwe kleur (letter A) geeft een ‘vlakte van zee- of meerbodemafzettingen’ weer. Hier lag ooit ook een moerassig veengebied. Het veen is echter in de Middeleeuwen plaatselijk weggegraven en door erosie zijn natuurlijke watergangen vergroot tot imposante meren. Deze meren zijn in de 17e eeuw drooggelegd. Op de linkerkant van de foto ligt de Schermer, die in 1635 is drooggelegd. Rechtsonder ligt de Beemster. In het midden ligt Schermerhorn, met in het noorden Polder Mijzen (B) en in het zuiden de Eilandspolder (C). De polder Mijzen staat op de Geomorfologische kaart aangegeven als een ontgonnen veenvlakte. Het is een agrarisch gebied met hoge waterstanden en brede sloten. In de Eilandspolder staan op de geomorfologische kaart zogenoemde petgaten aangegeven. Het veen is hier uitgebaggerd en op de legakkers te drogen gelegd, waarna het uiteindelijk als turf opgestookt kon worden.

> Lees meer